میخوام بگم الان به اندازه ی قبل درگیر افکار و اندیشه های پست مادرنیسم نیستم

الان من، اما ارومم

دنبال خوب نیستم

دنبال بد نیستم

شاید بیشتر به این خاطر که فکر میکنم ما ادما تقابلی هستیم از مجموعه ی خوب و بد

نه مشکی مشکی

نه سفید یکدست

گاهی خاکستری روشن

گاهی خاکستری با خال های سفید

گاهی مشکی با راه راه های خاکستری

و . . . . !

الان من اما ارامش درونیم بیشتره

جنگ اعصاب با خودم ندارم

کودک ددرونمم اروم تره

زمزمه میکنم "خیلی اروم" مکث میکنم

و بعد

ادامه میدم "تر"

و همنطور که نفسی از روی ارامش میکشم

تکرار میکنم "اروم تر"

+رفت و امد با ادم هایی که درست بر خلاف تو ان، فرصت چالش برنگیز و جالبیه

چ قدر این روزا از کلمه ی جالب خوشم میاد و حس خوب میگیرم.